Επιμέλεια: Τζίνα Σωτηροπούλου

Ποια είναι η δική σου καλοκαιρινή εικόνα; Αυτή που σου φέρνει δροσερές μνήμες; Αυτή που σε ξαναγυρνά σε ανέμελους τόπους; Εκεί που ο χρόνος δεν τρέχει, που λέει και ο Σταύρος; Ποιες είναι οι λεζάντες της ράθυμης απόδρασής σου;

Καλοκαίρι. Μόλις μπήκε ο Αύγουστος. Ζητήσαμε από 30+1 φίλους του SLUS να μας στείλουν μια εικόνα που να τους θυμίζει την καλύτερη εποχή του χρόνου. Με μια συνοδευτική λεζάντα, που σε πολλές περιπτώσεις έγινε ολόκληρο κείμενο. Τους ευχαριστούμε θερμά.

Τί είναι λοιπόν το καλοκαίρι; Σκιά, θάλασσα, άμμος και έρωτας, αιώρα, πανί και σχοινί, πέτρες ασβεστωμένες και απέραντα χρυσά χωράφια, ιώδιο, βότσαλα, αέρας. Μεσσηνία, Κρήτη, Εύβοια, Σκύρος, Γαύδος, Αμοργός, Σαντορίνη, Σκόπελος, Αίγινα, Μύκονος, Σύρος. Μια τσιμεντένια εξέδρα που κάνει το Αιγαίο την πιο υπέροχη πισίνα, που λέει και η Ελπίνα. Βουτιές. Γεύση από φραγκόσυκο, φυστίκια, ένα τσαμπί σταφύλι, αμπέλια. Το καρπούζι φυσαρμόνια της Εύας. Κολύμπι, αστέρια, περίπατοι την ώρα της δύσης σε μονοπάτια που μυρίζουν καβαλίνα και θυμάρι, που λέει και η Κατερίνα. Ποτισμένη γαρδένια.

Μεσημέρια με νωχελικούς ρυθμούς, τζιτζίκια ξεθεωμένα, που λέει και o Γιώργης. Το απόλυτο γαλάζιο, στο μεσοπέλαγος. Μπλε αναμνήσεις. Μπλε εικόνες. Κίμωλος και Λεγραινά. Μάνες και πιτσιρίκια. Καραγκιόζης και ιαπωνικά πυροτεχνήματα. Παγωμένα ποτάμια. Αώος. La nageuse του Πικάσο και το Θέρος του Κωνσταντίνου Κοσμά. Το Φίλιον του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη. Καλοκαίρι στις Πόλεις.

Καλοκαίρι είναι μια παύση από όλα μοναχική, σκέψεις με θέα και ανάγκη για δροσιά, που λέει και η Κωνσταντίνα. Κάνοντας όνειρα για τον Σεπτέμβρη. Ανεμελιά είναι το πρωινό μπάνιο στη θάλασσα με τις νοικοκυρές να συζητάνε τι φαγητό φτιάξανε σήμερα, που λέει και η Καλλιόπη. Ιρλανδία και Τοσκάνη. Κοπεγχάγη. Ηλιόλουστη ανάπαυλα στο μέσο μιας ρυθμικής πεζοπορίας, που λέει και ο Γιάννης. Δίπλα στη θάλασσα, κάτω από σκιές με βιβλία και σκάκι, που λέει και ο Ευτύχης. Μπουκαπόρτες, καταστρώματα πλοίων. Παγωτά. Ζωή μέσα στην θάλασσα.

Για μένα καλοκαίρι είναι η P.J. στην διαπασών. Even in the summer / Even in the spring / You can never get too much of / A wonderful thing. Το καλοκαίρι είμαστε εμείς: γυμνοί και ξυπόλητοι. Με αλμυρό δέρμα και βρεγμένα ανακατεμένα μαλλιά. Άκρως ερωτεύσιμοι. Ξαπλωμένοι στην σεζλόγκ της βεράντας με ένα βιβλίο δανεικό του Καμιλλέρι. Ξεθεωμένοι από καθημερινές πεντάωρες βόλτες στην Μαυρομιχάλη. Περιμένοντας την ταινία του Ταραντίνο. Περιμένοντας την μεγάλη απόδραση στο νησί. Καλοκαίρι είναι το Χάρτιβαλ και οι βουτιές σε αναπάντεχα όνειρα. Τα τυχαία συναπαντήματα, οι βραδιές με λευκά κρασιά και ντοματίνια.

* με αλφαβητική σειρά 

1. Γεωργία Βαλωμένου | 2. Δήμητρα Βασιλάκου | 3. Κατερίνα Βασιλάκου| 4. Κωνσταντίνα Βούλγαρη | 5. Καλλιόπη Δήμου | 6. Γιάννης Δούκας | 7. Eυτύχης Ευθυμίου | 8. Όλγα Ιωάννου | 9. Αλίκη Κακουλίδου | 10. Μάρω Κατσίκα | 11. Κωνσταντίνος Κοσμάς | 12. Γιώργης Λαμπαθάκης | 13. Εύα Μανιδάκη | 14. Τίνα Μαρινάκη | 15. Σταύρος Μαρτίνος | 16. Χρυσοκώνα Μαύρου | 17. Βάσω Μήτρου | 18. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | 19. Μαριάνα Μπίστη | 20. Σπύρος Νάσαινας | 21. Yuki Μαρία Νικητάκη | 22. Μάρα Παπαβασιλείου | 23.  Χίλντα Παπαδημητρίου | 24. Δάφνη Παπαδοπούλου | 25. Ελπίνα Πιστρίκα | 26. Κώστας Πουλόπουλος | 27. Ανθή Ροζή | 28. Λίνα Ρόκου | 29. Γιώργος Σταματάκης | 30. Γιώργος Τριανταφύλλου | 31. Ελένη Τσιριντάνη

1.

Παραμυθένια νεανικά καλοκαίρια χωρίς λεφτά, με πολλή θάλασσα, πολλή άμμο και πολύ έρωτα, αυτά που δεν χορτάσαμε, αυτά που δεν χορταίνονται. | Η Γεωργία Βαλωμένου είναι αρχιτέκτονας, ζει στην Αθήνα, κολυμπάει #στοκολυμβητηριο, αναζητά διαρκώς καινούριες προκλήσεις και νοσταλγεί πράγματα που δεν έχει ζήσει.

2.

Δύο τριγωνάκια | Κάθε καλοκαίρι η Μπλάκι λιάζεται στις σκάλες στο παλιό εκκλησάκι του χωριού. Οι γραμμές από τις σκάλες, τα τριγωνικά αυτιά της, η καμπυλωτή ουρά, ένα μικρό κομμάτι ουρανί, και λίγο φουντωτό πράσινο στην άκρη. Μια ωραία σύνθεση, ένα ήσυχο καλοκαιρινό πρωινό σε ένα μικρό ορεινό χωριό της Κρήτης. | Η Δήμητρα Βασιλάκου είναι γραφίστρια, μέλος των metoo communication design.

3.

Καλό Λιβάδι // Μύκονος | Μέσα μου το καλοκαίρι έχει την εικόνα της χρυσαλίζουσας θάλασσας. Και μια απέραντη αμμουδιά. Γεύση από φραγκόσυκο και τον ήχο από το θρόισμα των φύλλων ενός μεγάλου ευκάλυπτου από το βοριαδάκι των Κυκλάδων. Πέτρες ασβεστωμένες και απέραντα χρυσά χωράφια. Περίπατους την ώρα της δύσης σε μονοπάτια που μυρίζουν καβαλίνα και θυμάρι. Αμέτρητα αστέρια στο βαθύ σκοτεινό του ουρανού. | Η Κατερίνα Βασιλάκου ειναι αρχιτέκτονας, επικεφαλής της ομάδας AVW Architecture μαζί με την Αγγελική Αθανασιάδου. Πιστεύουν και οι δυο οτι το πιο σημαντικό πράγμα στη δουλειά ειναι να κρατάς το καλοκαίρι μέσα σου.

4.

Καλοκαίρι για μένα είναι μια πλαστική καρέκλα κάπου που κανονικά “δεν πρέπει” να είναι…μια παύση από όλα μοναχική, σκέψεις με θέα και ανάγκη για δροσιά…στο μπαλκόνι σου, στο πεζοδρόμιο, σε μια θάλασσα, σε ένα λιμάνι…περιμένοντας ένα μήνυμα, αδειάζοντας την τοξικότητα της ζωής, κάνοντας όνειρα για τον Σεπτέμβρη… | Η Κωνσταντίνα Βούλγαρη είναι σκηνοθέτις, σεναριογράφος, αρθρογράφος και σε διαρκή αναζήτηση ταυτότητας.

5.

Καλοκαιρινή ανεμελιά είναι το πρωινό μπάνιο στη θάλασσα με τις νοικοκυρές να συζητάνε τι φαγητό φτιάξανε σήμερα. | Η Καλλιόπη Δήμου είναι αρχιτέκτονας (skaarchitects) και ζει τα τελευταία 10 χρόνια στο Βουκουρέστι. Τα καλοκαίρια μαγειρεύει γεμιστά, παπουτσάκια και τουρλού.

6.

Τι άλλο, δηλαδή, αν όχι εκείνο το απομεσήμερο στο Ίνισμορ, δυο καλοκαίρια πριν; Ηλιόλουστη ανάπαυλα στο μέσο μιας ρυθμικής πεζοπορίας προς και από την προϊστορική ακρόπολη ονόματι Νταν Ένγκους. Ν’ αναπολώ ιρλανδικά, ν’ αναλογίζομαι, γιατί το αλλού μάς οδηγεί και μας συνέχει. Να γράφει δυο Ιουνίου, να διασχίζω δεκάξι τα χιλιόμετρα, ώσπου να φτάσω στο δυτικότερο, ως τότε, σημείο που πατούσα του πλανήτη. Γιατί αυτή θα υπήρξε, κάποτε, η θέα στο άκρον άωτον του κόσμου, σ’ ένα μη περαιτέρω, σ’ ένα τέρμα του. Κι, ωστόσο, εγώ από κει να ξεκινώ κι εκεί, δίχως να λογαριάζω τον κόπο και τον κάματο, να χαίρομαι το είναι μου, να σβήνω την αδυσώπητη επίγνωση και να ξαναμαθαίνω. Και, προπαντός, γκρεμνά ’ναι εμάς οι τόποι μας, τι άλλο; | Ο Γιάννης Δούκας γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει Φιλολογία και Ψηφιακές Ανθρωπιστικές Επιστήμες. Τα ως τώρα βιβλία του: Ο κόσμος όπως ήρθα και τον βρήκα (Κέδρος 2001), Στα μέσα σύνορα (Πόλις 2011), Το σύνδρομο Σταντάλ (Πόλις 2013).

7.

Το καλοκαίρι, δίπλα στη θάλασσα δροσιζόμαστε με ιστορίες για κόσμο που πήγε στη θάλασσα και δροσίστηκε. Σώματα νησιά, κάποια σε αρχιπέλαγα, τα πιο πολλά απομακρυσμένα, υποαρκτικά και σκοτεινά. Δίπλα στη θάλασσα, κάτω από σκιές με βιβλία και σκάκι/ Σε όλους τους πολιτισμούς βρίσκεις ιστορίες για πλωτά νησιά, βυθισμένα νησιά, στην πλάτη μιας χελώνας, στο κεφάλι ενός γίγαντα που έχει φυτρώσει δέντρα. Το σώμα μας στη θάλασσα/ τα κύτταρα στο μεσοκυττάριο υγρό/ το πρώτο καράβι που είδε ο ιθαγενής/ μια πλάτη αχάιδευτη/ τα Ίμια/ κάποτε έμεινα από λάστιχο στην εθνική. Καμιά φορά, η παραλία μας βρίσκει όλους λειψούς. Διακοπές πηγαίνουμε για να τις θυμηθούμε το χειμώνα/ Στο νησί ξεχειλίζουμε από άβολη αμηχανία/ αλλά σβήνει με την επιστροφή. | O Eυτύχης Ευθυμίου είναι βιολόγος και σχεδιαστής. Το μισό χρόνο βρίσκεται στο Decode Fab Lab, τον άλλο μισό είναι ακαδημαϊκός γυρολόγος (Θεσσαλονίκη/ Λευκωσία/ Ίνσμπρουκ/ Μόναχο/…). Προσπαθεί να κάνει τον κόσμο να μοιάζει περισσότερο στο μπλοκάκι του.

8.

Καλοκαίρι είναι τα ίχνη από τις βρεγμένες πατούσες στην ξύλινη προβλήτα, και οι φωνές χαράς από τα πιτσιρίκια καθώς βουτάνε από τους βατήρες. (Kastrup Søbad by Friis & Moltke, Κοπεγχάγη). | Η Όλγα Ιωάννου είναι αρχιτέκτονας και διδάκτωρ της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Μαζί με τον Γιώργο Καρβέλα διατηρούν το αρχιτεκτονικό γραφείο Ioannou-Karvelas Architects

9.

Η Αλίκη Κακουλίδου είναι γραφίστρια και μέλος των metoo communication design. Αυτό τον καιρό συμμετέχει στο πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων This is Athens με την ομάδα Αστικά Μοτίβα.

10.

Μπλε κόκκινο, ψυχρό θερμό, σε ισορροπία, και καλές διακοπές! | Η Μάρω Κατσίκα είναι αρχιτεκτόνισσα. Σχεδιάζει εξώφυλλα βιβλίων, ιστοσελίδες, και έχει γράψει και εικονογραφήσει δύο παιδικά βιβλία.

11.

Ο Κωνσταντίνος Κοσμάς είναι αρχιτέκτονας και ζωγράφος.

12.

Μεσημέρια με νωχελικούς ρυθμούς, τζιτζίκια ξεθεωμένα, αστραφτερός ασβέστης, αρχαία πετροντούβαρα, παχιές σκιές με μυρωδιές παγωμένου καρπουζιού και ποτισμένης γαρδένιας. Η γέφυρα με την παιδική μου ηλικία σε ετήσιο ραντεβού στην αυγουστιάτικη Σκύρο. | Ο Γιώργης Λαμπαθάκης είναι αρχιτέκτονας

13.

Το καλοκαίρι για μένα είναι το καρπούζι φυσαρμόνικα!!! Είναι το απόλυτο φρούτο του καλοκαιριού. Δροσερό -κόκκινο- ζουμερό- εμπεριέχει την μυρωδιά των διακοπών των παιδικών μου χρόνων! | Η Εύα Μανιδάκη είναι αρχιτέκτονας (Flux Office) και σκηνογράφος.

14.

Η Τίνα Μαρινάκη είναι αρχιτέκτονας & lead editor του Archisearch.gr

15.

Εδώ ο χρόνος δεν τρέχει | Ο Σταύρος Μαρτίνος είναι αρχιτέκτονας.

16.

Η επίτευξη της καλοκαιρινής χαλάρωσης, για μένα, επιταχύνεται με την ουσιαστική αποκοπή από το αστικό τοπίο και τον τρόπο ζωής μέσα σ’αυτό. Η ζωή μέσα στη φύση και οι ελάχιστες, πολύ απλές επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες της μέρας (ύπνος / φαγητό / ποτό / μπάνιο / διάβασμα / τίποτα) κάνουν το χρόνο να διαστέλλεται. Είτε βρίσκεσαι σε ένα ιστιοπλοϊκό ανοιχτά του πελάγους, είτε μια απομονωμένη παραλία με κέδρους, οδηγείσαι στο «reboot» που χρειάζεσαι για να αντέξεις την ένταση της υπόλοιπης χρονιάς. | Η Χρυσοκώνα Μαύρου είναι αρχιτέκτονας.

17.

Τζιτζίκια, θρόισμα φύλλων, το κύμα να σκάει απαλά στην αμμουδιά. Ήχοι που να σε ταξιδεύουν σε όλα τα καλοκαίρια, έχοντας στραμμένο το μισόκλειστο βλέμμα στο μπλε του ουρανού. | Η Βάσω Μήτρου είναι αρχιτέκτονας που απέδρασε από την δουλειά και την καθημερινότητα της Νέα Υόρκης και τους τελευταίους μήνες εκπληρώνει τα χαμένα καλοκαίρια ταξιδεύοντας.

18.

Το Καλοκαίρι στις Πόλεις | Παλιά το λέγαμε Ντόλτσε. Λέγαμε πάμε Ντόλτσε. Λέγαμε ήσουν στο Ντόλτσε. Λέγαμε ραντεβού Ντόλτσε. Τώρα το λέμε Φίλιον. Πλησιάζει Δεκαπενταύγουστος. Μακρύ καυτό καλοκαίρι. Βαθύ καλοκαίρι. Όσοι πιστοί. Εις Φίλιον. Πηγαίνουμε για έναν καφέ, και φεύγουμε εφτά ώρες και είκοσι μπίρες αργότερα. Συζητάμε για μνήμες. Συζητάμε για στέκια. Συζητάμε για φυσιογνωμίες. Να, εκεί καθόταν ο Πάμπλο, ο κορυφαίος τροτσκιστής Μιχάλης Ράπτης, πάντα με τις εφημερίδες και τα περιοδικά του. Να, εκεί έκανε μια πολύωρη ανάπαυλα από τις μπόλικες δουλειές του ο Τάσος Φαληρέας, πάντα με king size Dunhill, πάντα και επίμονα χωρίς κινητό, πάντα φορτωμένος με τριάντα ιδέες στο μυαλό. Να, εκεί ο Τζούμας, ο Κοτανίδης, και ο Παναγιωτίδης, μποέμ και εστέτ από άλλες δεκαετίες, μια τρόικα του Καλού Γούστου και του καλοπροαίρετου χιούμορ. Να εκεί, ο ποιητής Γιώργος Κακουλίδης χαρτογραφούσε με τα πελώρια πράσινα μάτια του το χάος και έπλεκε το εγκώμιο του βιώματος. Τα στέκια και οι φυσιογνωμίες είναι η χαρτογράφηση του χάους. Η Μαρίλη Ζάρκου είναι η φωτογράφος τους. Και γύρω, παντού, ολοζώντανο το Φάντασμα του Χρήστου Βακαλόπουλου. | O Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης είναι ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής. Από τις εκδόσεις Εστία κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Διασυρμός, Αγάπη/Love και Πάρκο.

19.

Η Μαριάνα Μπίστη είναι άνθρωπος με βίο γραφικό. Νοσταλγεί τα ανέμελα καλοκαίρια.

20.

Ο Σπύρος Νάσαινας είναι αρχιτέκτονας και ασχολείται με το σχεδιασμό μουσειακών εκθέσεων.

21.

Aν το ελληνικό καλοκαίρι είναι ήλιος και θάλασσα… το ιαπωνικό καλοκαίρι είναι φεστιβάλ πυροτεχνημάτων στο ποτάμι… | Η Yuki Μαρία Νικητάκη είναι ελληνο-ιαπωνέζα αρχιτέκτων, ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

22.

Φιστίκι. Αιγίνης. Απο πού αλλού θα μου πεις. Όμως, ξέρεις τι, το φιστίκι εδραιώθηκε στο νησί μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα. Σιγά σιγά έδιωξε όλες σχεδόν τις υπόλοιπες καλλιέργειες, ελιές, αμυγδαλιές, αμπέλια, τα πάντα. Τώρα φιστίκι, παντού. Παντού παρόν και σε όλα μου τα καλοκαίρια. Από την πρώτη επαφή με το δέντρο, το χώμα, τα ποτίσματα, την προσμονή της συγκομιδής τέλη Αυγούστου, σημάδι ότι τελειώνουν οι διακοπές όταν αλαφραίναμε απ’ τα τσαμπιά τα λίγα δέντρα γύρω απ’ το σπίτι του παππού κ της γιαγιάς. Ίσως το καλοκαίρι να το έχω συνδέσει με τις φιστικιές γιατί αυτές μου δίδαξαν τη σχέση με το χώμα, το παιχνίδι, την παρατήρηση του ρυθμού και του χρόνου της φύσης. Και το καλοκαίρι δε θες και κάτι άλλο εκτός από αυτά, το ελάχιστο είναι αρκετό. | Η Μάρα Παπαβασιλείου είναι αρχιτέκτονας, ζει στην Αθήνα και εχει ιδρύσει με τον Αλέξανδρο Ζώμα το γραφείο micromega.

23.

Να κολυμπήσεις στο παγωμένο ποτάμι. Να ξαπλώσεις στα βράχια για να στεγνώσεις, κοιτάζοντας τα σύννεφα να ταξιδεύουν. Προσπαθώντας να βρεις τα κρυμμένα σχήματα εντός τους. Να ονειρευτείς με τα μάτια ανοιχτά, μακριά από το αγριεμένο πλήθος. | Η Χίλντα Παπαδημητρίου είναι συγγραφέας και μεταφράστρια. Αγαπάει τα βιβλία και τη μουσική, το σινεμά, τις γάτες και τους ανθρώπους.

24.

Η Δάφνη Παπαδοπούλου είναι αρχιτέκτονας και πολιτικός μηχανικός.

25.

Ίσως φεύγω από το ελάχιστο, το αρμυρίκι, το έρημο και ήσυχο και κινούμαι προς το αμάξι, το χτισμένο, το φασαριόζικο – ποιός ξέρει; Το θέμα είναι, ότι η ιδανική παραλία αρχίζει να είναι για μένα, η τσιμεντένια εξέδρα που κάνει το Αιγαίο την πιο υπέροχη πισίνα. Σπίτια στο βράχο, ξεθωριασμένα (μόνο παράθυρα – ελάχιστα μπαλκόνια- τί να σταθεί στο βοριά;) κάκτοι και σκαλιά, πολλά σκαλιά, μέχρι να κατέβεις στο τσιμέντο. Όλα καίνε και αντανακλούν, χωρίς γυαλιά ούτε δευτερόλεπτο. Και εκεί που θα απλώσεις την πετσέτα, θα έρθει το κύμα (πέρασε πλοίο, δεν το είδες;) να τα πάρει όλα μαζί του. Οι μπροστινοί τρέχουν να σώσουν την πετσέτα, το πορτοφόλι, το κινητό και άντε ξανά βουτιές για να ψαρέψεις τη σαγιονάρα και το αντηλιακό. Η πιο καλή ώρα είναι απόγευμα-αργά που το τσιμέντο είναι απλά ζεστό, η θάλασσα υπερδροσερή, άλλα πλοία δεν περνάνε και όλα γλυκαίνουν. To gelato ταιριάζει πολύ τότε: I scream, you scream, we all scream for ice-cream | Η Ελπίνα Πιστρίκα είναι αρχιτεκτόνισσα και εργάζεται στην αξιολόγηση ερευνητικών προγραμμάτων.

26.

Από τις πρόσφατες διακοπές μας στην Τοσκάνη. Η ξεκούραση ειναι σωματική αλλά και πνευματική ανανέωση, το να μπορέσει κανείς να δει κανείς φρέσκες εικόνες, χωρίς το αγχος της καθημερινότητας. | Ο Κώστας Πουλόπουλος ζει και εργάζεται στην Κοπεγχάγη. Διευθύνει το αρχιτεκτονικό στούντιο SQ1 – SquareOne. Είναι αρχιτέκτονας και του αρέσουν τα ταξίδια.

27.

Κατεβαίνω βιαστικά τα σκαλάκια, ο ήλιος ήδη μού καίει τον αυχένα. Μυρίζω το ιώδιο, τα βότσαλα, τον αέρα. Έχω κάνει σχέδια, έχω μαζί μου τον Ξένο όπως πολλά καλοκαίρια πριν, κι έτσι, ψημένος απ’ το αλάτι όπως είναι, βρίσκω ότι θα νοστιμέψει μια ιδέα την παραλία. Εις μάτην. /// Η ώρα περνάει κι εγώ επιπλέω ανάσκελα με τα μάτια κλειστά, σε πείσμα των έλλογων προειδοποιήσεων για τις επιπτώσεις της ακτινοβολίας. Αργότερα, λέω στον Ξένο, αργότερα. /// Και καθώς ο ουρανός γίνεται πιο μπλε, οι σκιές πιο κατακόρυφες κι οι λουόμενοι πιο βαρείς, εγώ έχω ξεχάσει τις τεχνικές μου στην κολύμβηση μα κι ο Καμύ παραμένει ανέγγιχτος.

Η αναζήτηση της ανεμελιάς, φαίνεται, η λαχτάρα της πρώτης θαλασσινής δροσιάς, νικάνε στα σημεία τη λογοτεχνία, ίσως όμως μόνο προσωρινά. Γιατί κάθε χρόνο ο Καμύ ξαναβρίσκει τη θάλασσα, κι εγώ πλέω απ’ την Κρήτη στη Μασσαλία και το Αλγέρι, ελαφριά, σε όλη τη Μεσόγειο. | Η Ανθή Ροζή (Αθήνα, 1992) αυτό το διάστημα ολοκληρώνει τις σπουδές της στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών και γράφει για τα βιβλία που ξεχωρίζει στο βιβλιοφιλικό μπλογκ Oh That Book.

28.

Μου είχαν ζητήσει πριν λίγα χρόνια να ζωγραφίσω το ιδανικό σπίτι μου. Κι έφτιαξα αυτό. Δεν είναι η θέα από το σπίτι, είναι το σπίτι. Θάλασσα και όλα τα πλάσματα της, κι εγώ μέσα. Αυτό είναι το καλοκαίρι μου και έχει αλμυρή γεύση. Δε γίνεται αλλιώς. | Η Λίνα Ρόκου είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Συνεργάζεται με το Popaganda.gr. Το βιβλίο της “Το τέλος της πείνας” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.

29.

ΑΙΩΡΑ: Πανί και Σχοινί. Στέγη και σκίαση (ουρανός και δένδρο), φυσικός φωτισμός και κλιματισμός (ήλιος και άνεμος), χωρίς τηλέφωνο και πρωινό. Προστασία από έρποντα έντομα. Πλήρως ενταγμένη στο περιβάλλον. Εύκολη εγκατάσταση, αποσυναρμολόγηση και μεταφορά. Με ένα τσαμπί σταφύλι και νερό, αποτελεί την ιδανική θερινή κατοικία.| Ο Γιώργος Σταματάκης είναι αρχιτέκτων ( A-team Architects) και λίγο μηχανικός. Τις καλοκαιρινές νύχτες εκνευρίζεται με το φως του φεγγαριού, γιατί κρύβει τ’ αστέρια.

30.

ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ | Μνήμες από την δεκαετία του ΄50, σε αυτό τον καταπράσινο απόμακρο παράδεισο, χάθηκαν εν μία νυκτί, τον Αύγουστο του 2016. Στιγμές τρυφερότητας, έρωτα και ξενοιασιάς δίπλα στην θάλασσα, κάτω από την σκιά των πεύκων, είναι συνδεδεμένες με τις καλοκαιρινές μας διακοπές σε αυτό το σπάνιο τοπίο ηρεμίας. Η φωτιά σκόρπισε τον θάνατο στην φύση,  μετατρέποντας ένα σπάνιο τοπίο σε ένα κρανίου τόπο. Η εικόνα από τις περιγραφές των φίλων και το Google Earth με κρατά ακόμη μακριά, έστω και αν σήμερα, όπως μου λένε, κάπως πρασίνισε και γέμισε με αμέτρητα  μικρά πευκάκια. Η απώλεια, ακόμη και μετά από τρία χρόνια,  εξακολουθεί να  είναι μεγάλη και το τραύμα δεν έχει επουλωθεί. Ένα ισχυρό σφίξιμο στο στομάχι συνοδεύει ακόμη κάθε σκέψη επίσκεψης, στο όνομα της διαφύλαξης της πολύτιμης αυτής μνήμης. | Ο Γιώργος Τριανταφύλλου είναι αρχιτέκτονας (Γιώργος Τριανταφύλλου και Συνεργάτες) & διατηρεί το αρχιτεκτονικό blog: triantafylloug.blogspot.gr.

31.

Η Ελένη Τσιριντάνη είναι αρχιτέκτονας και αρχιτέκτονας τοπίου.