O Δήμος Κοζάνης έρχεται να μας εκπλήξει για άλλη μια φορά επενδύοντας στον πολιτισμό. Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης ανακαινίστηκε.
Το 2016 ολοκληρώθηκε η ανάπλαση της πλατείας Νίκης στην Κοζάνη (Α΄ βραβείο, 406architects). Ένα έργο που προκηρύχθηκε με αρχιτεκτονικό διαγωνισμό το 2010, από τα ελάχιστα πραγματοποιημένα αξιόλογα δημόσια έργα των τελευταίων χρόνων. Η πλατεία βραβεύτηκε από τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών – Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων. Η μελέτη παρουσιάστηκε στην τελευταία 9η Μπιενάλε Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων στο Μουσείο Μπενάκη.
Φέτος τον Οκτώβριο εγκαινιάστηκε ένα νέο τριώροφο κτίριο που φιλοξενεί την Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης και το Μουσείο της, με 153.000 τόμους (έντυπα +χάρτες), 380 χειρόγραφα, 315 κώδικες, 70.000 λυτά έγγραφα και 400.000 ψηφιοποιημένες σελίδες μεταξύ άλλων. (αρχιτέκτονες: Κώστας Αντωνίου, Έντυ Κάστρο, Πάνος Τζώνος, Στέργιος Γαλίκας, Θέμης Χατζηγιαννόπουλος)
Τον ίδιο μήνα, ένα μικρότερο έργο έρχεται να αλλάξει το θεατρικό τοπίο της Κοζάνης και να φέρει το θέατρο πιο κοντά στους κατοίκους. Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης ανακαινίστηκε. Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κοζάνης απέκτησε νέο φουαγιέ, μια ριζικά ανανεωμένη Κεντρική Σκηνή 500 θέσεων και μια νέα Εναλλακτική Σκηνή 80 θέσεων για την παρουσίαση μικρότερων θεαμάτων. Πίσω από το όλο εγχείρημα βρίσκονται ο Λευτέρης Γιοβανίδης και η Αννίτα Κουτσονάνου.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης Λευτέρης Γιοβανίδης & η αρχιτέκτονας, ειδικός συνεργάτης σε θέματα αρχιτεκτονικής του Δήμου Κοζάνης, Αννίτα Κουτσονάνου μιλούν στο SLUS.
«Στο σημερινό αμήχανο και οζώδες κοινωνικό κλίμα η γιορτή ενός πολιτιστικού θεσμού που ξεπερνά τις διαιρέσεις -και μόνο ενώνει, είναι εκ των ουκ άνευ σημαντική. Το αρχικό κτίριο του 1971 έχει όλα τα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής του Μοντέρνου Κινήματος με το εμφανές σκυρόδεμα κτλ. Ο χώρος πρωτολειτούργησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ως Πνευματικό Κέντρο, ενώ τα τελευταία χρόνια στεγάζει αποκλειστικά την Κεντρική Σκηνή του Δη.Πε.Θε. Κοζάνης και περιστασιακά καλύπτει και κάποιες ανάγκες εκδηλώσεων του Δήμου Κοζάνης.
Η συνεχής χρήση του χώρου για πάνω από τρεις δεκαετίες και για διαφορετικές ανάγκες αλλοίωσε σταδιακά την εικόνα του κτιρίου εσωτερικά και εξωτερικά και ήταν σαφής η ανάγκη ευπρεπισμού και ανακαίνισης του χώρου αλλά και η νοηματοδότηση της Κεντρικής Σκηνής του Δη.Πε.Θε. Κοζάνης.
Κεντρική πρόθεση στη συνεργασία του καλλιτεχνικού διευθυντή Λευτέρη Γιοβανίδη και της αρχιτέκτονος Αννίτας Κουτσονάνου ήταν η δημιουργία ενός χώρου που θα παραπέμπει αποκλειστικά στη χρήση του θεάτρου και όχι σε μια αίθουσα γενικών εκδηλώσεων και ακαθόριστης χρήσης.
Σημαντικοί παράμετροι στις σχεδιαστικές επιλύσεις αποτέλεσαν τα κόστη και η αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού του Δη.Πε.Θε. Κοζάνης και του Δήμου. Οι χώροι που ανακαινίστηκαν ήταν το φουαγιέ της αίθουσας, η δημιουργία της Εναλλακτικής Σκηνής, η ανακαίνιση της Κεντρικής Σκηνής ώστε να καλύπτει τις ανάγκες ενός σύγχρονου θεάτρου (δημιουργία ενιαίου δαπέδου στα παρασκήνια, κατασκευή κουίντας και κυκλοράματος, κατασκευή γέφυρας φωτισμού, ανακαίνιση καθισμάτων και άνοιγμα διαδρόμων) καθώς και η δημιουργία νέων χώρων διοίκησης.
Η χρήση του πολιτιστικού μωσαϊκού της πόλης της Κοζάνης διατηρήθηκε ως πρόθεση στην αναζήτηση των λύσεων με στόχο τη δημιουργία μιας πιο ενιαίας και συμπαγούς ταυτότητας. Έτσι στην κεντρική αίθουσα επιλέχθηκαν σκούρες αποχρώσεις ώστε ο χώρος να αποτελέσει ένα εσωστρεφές κέλυφος με επίκεντρο τα όσα συμβαίνουν επί σκηνής. Αντίθετα, στους πιο κοινωνικούς χώρους τα χρώματα και τα υλικά προσκαλούν τον επισκέπτη σ’ ένα πιο φλύαρο περιβάλλον με αντιφάσεις υλικών και χρωμάτων σαν να μετέχει σε μια γιορτή, σ’ ένα καλειδοσκόπιο που βλέπει ταυτόχρονα στο θέατρο, τη συνέχειά του, στις τοπικές αναφορές και την προσμονή του ‘εν δυνάμει’.
Χρησιμοποιώντας και αξιοποιώντας τα διαθέσιμα του θεάτρου, οι προσθήκες που έγιναν (έπιπλα,φωτιστικά και διαχωριστικά) συνθέτουν ένα ‘καθρέφτη’ της επιθυμητής λειτουργίας του θεάτρου. Ταυτόχρονα αναφορές σε χρώματα και γεωμετρίες των τοπικών ιδιαιτεροτήτων παραφράστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν με μια νέα οπτική. Για παράδειγμα οι γεωμετρίες των ξυλόγλυπτων οροφών των μακεδονίτικων αρχοντικών της Κοζάνης αποτέλεσαν τη βάση της γεωμετρίας στο έπιπλο του χώρου υποδοχής, ενώ το λουλακί των αρχοντικών και το κροκί του τοπικού φυτού (Κρόκος Κοζάνης) αποτέλεσαν την απαρχή των χρωματικών επιλύσεων.
Τέλος η συνεργασία ανθρώπων με διαφορετικό αλλά και παρεμφερές πεδίο ενδιαφέροντος (ενός σκηνοθέτη και ενός αρχιτέκτονα) λειτούργησε πολύτιμα παραγωγικά στη διαμόρφωση του νέου χαρακτήρα του χώρου».
Ο Λευτέρης Γιοβανίδης σπούδασε στην Ανώτερη Δραματική Σχολή Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη και σε ηλικία 23 χρονών εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, όπου σπούδασε σκηνοθεσία θεάτρου στα Michael Howard Studioκαι Herbert Bergohof Studio της Νέας Υόρκης. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα στο Actor’s Studio NYC. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 2000. Έχει σκηνοθετήσει 41 έργα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχει μεταφράσει 14 θεατρικά έργα και έχει πραγματοποιήσει την θεατρική διασκευή έξι βιβλίων. Επίσης έχει σκηνοθετήσει τις τελετές απονομής μεταλλίων για τους Ολυμπιακούς και τους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, την τελετή έναρξης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ρυθμικής Γυμναστικής του 2007 στην Πάτρα. Έχει διδάξει το μάθημα υποκριτικής και αυτοσχεδιασμού στη σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Τέλος, έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, το Φεστιβάλ Αθηνών, το ΔηΠεΘε Πάτρας, τον Ελληνικό Κόσμο, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και το Εθνικό Θέατρο της Κροατίας. Είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔηΠεΘε Κοζάνης.
Η Αννίτα Κουτσονάνου είναι αρχιτέκτονας μηχανικός με μεταπτυχιακές σπουδές στη βιομηχανία πολιτισμού στο Λονδίνο. Έχει συμμετάσχει και κερδίσει βραβεία σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και σήμερα είναι ειδικός συνεργάτης σε θέματα αρχιτεκτονικής του Δήμου Κοζάνης.
Slus 